Het decreet van 8 december 2017 ‘houdende wijziging van diverse bepalingen inzake ruimtelijke ordening, milieu en omgeving’, wijzigde artikel 4.3.1, §1, eerste lid, 1°, VCRO. Verkavelingsvoorschriften van verkavelingen, ouder dan 15 jaar, waren niet langer een weigeringsgrond voor vergunningen.
Er werd op basis van de algemene bewoordingen van artikel 4.3.1, §1, eerste lid, c) VCRO door het departement Omgeving geoordeeld dat wanneer er geen verkavelingsplichtige handeling gesteld wordt, er van de kavelgrenzen kan afgeweken worden zonder een voorafgaande bijstelling.
Echter, na tussenkomst van een arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen dat deze stelling tegensprak (RvVb 26 mei 2020, nr. RvVb/A/1920/0866), moest het departement haar standpunt aanpassen en werd er gecommuniceerd dat het niet mogelijk is om af te wijken van de kavelindeling uit het verkavelingsplan, ook niet wanneer dit plan ouder is dan 15 jaar.
Nu vernietigt de Raad van State in Cassatiearrest nr. 250.183 van 23 maart 2021 in de zaak A. 231.071/VII-40.861, deze argumentatie van de Raad voor Vergunningsbetwistingen. De kavelindeling is onderdeel van de verkavelingsvoorschriften en er kan van de kavelindeling afgeweken worden met omgevingsvergunningen voor stedenbouwkundige handelingen als de verkaveling ouder dan 15 jaar is.
Het departement Omgeving keert dus terug naar zijn eerste interpretatie die correct bleek te zijn. Indien er geen verkavelingsplichtige handeling gesteld wordt, is er geen bijstelling nodig. Indien men bijvoorbeeld een bestaand lot binnen een niet-vervallen oude verkaveling splitst om een deel er van te verkopen, te verhuren voor meer dan negen jaar of er een erfpacht of opstalrecht op te vestigen met het oog op woningbouw is er wel nog een bijstelling nodig.
De 2 relevante leidraden, die staan weergegeven in de “Wetwijzer” op de departementale website zijn reeds aangepast, de wijzigingen staan in groen weergegeven in de leidraden op volgende 2 webpagina’s:
Bron: Departement Omgeving
